ما اینجا هستیم تا یک بار برای همیشه در مورد حرکت سبک شورشی نتیجه بگیریم.
روزگاری، یکی از قهرمانان سبک ناشناس متوجه شد که فقط به دلیل ایجاد سوراخ در زانو یا چند خراش روی ران شلوار جین مورد علاقه اش، هیچ قانونی وجود ندارد که او را ملزم کند فوراً آنها را در سطل زباله بیندازد. در واقع، او احتمالاً متوجه شد که جین کتک خورده قدیمی‌اش واقعاً بسیار بد به نظر می‌رسد. بقیه البته تاریخ است. حتی از آن زمان، پسرها در تلاش برای هدایت پانک راک‌ها، سوپراستارهای گرانج یا حتی رپر مورد علاقه‌شان، به شلوار جین پاره روی آورده‌اند. اما این روزها تعداد زیادی شلوار جین از پیش پاره شده در بازار وجود دارد و همه آنها بی نقص نیستند. در واقع، شلوار جین پاره، خواه به طرز هنرمندانه‌ای روی یک قفسه در فروشگاه‌های طراحان پوشیده شده باشد یا به سبک DIY ساخته شده باشد، یکی از ساده‌ترین چیزهایی است که می‌توان آنها را خراب کرد. به همین دلیل است که ما این دستورالعمل‌ها (بسیار دقیق) را گردآوری کرده‌ایم تا دفعه بعد که به دنبال پاره کردن وسایل در دنیای جین هستید، زندگی کنید.
سوراخ هایی که در شلوار جاهایی هستند که در واقع یک پنجره قابل مشاهده از طریق پارچه (و در نتیجه به پاهای شما) وجود دارد.
قانون فرعی A: سوراخ ها هرگز نباید از ساق شلوار جین گشادتر باشند و زمانی که به صورت افقی در سرتاسر ساق ساخته شده باشند بهترین ظاهر را دارند.
زیر قانون B: هنگامی که ایستاده اید، سوراخ ها هرگز نباید بیشتر از یک اینچ باشند. وقتی می‌نشینید، طبیعتاً مقدار بیشتری از زانو یا پای شما را در معرض دید قرار می‌دهند، اما هر چیزی بیش از دو اینچ بیشتر از یک دو سانتی‌متر، آزاردهنده می‌شود.
تکه ها، که فقط محل هایی هستند که پارچه پاره شده است، اما نخ ها باقی می مانند و سوراخ را می پوشانند.
خراش هایی که خراش یا خراش های کوچک روی سطح پارچه هستند که معمولاً اندازه آن بین یک سکه و یک چهارم است.
اینجا جایی است که بیشتر ماها دچار لغزش می شویم. آنها می‌دانند که یک شلوار جین پاره‌دار می‌خواهند، اما در نهایت یا یک شلوار جین می‌خرند یا یک جفت درست می‌کنند که همه چیز سر جای خودش نیست. منظور ما این است که قبل از پوشیدن یک شلوار جین پاره باید یک سوال مهم از خود بپرسید. این یک مورد ساده است: آیا ایجاد این ریپ ها در زندگی واقعی امکان پذیر است؟ به عبارت دیگر، اگر سوراخ بزرگی دارید که ران‌های مرد خود را آشکار می‌کند (چیزی که حتی خدای سبک کانیه وست اخیرا قربانی آن شد)، پس می‌دانید که مشکلی پیش آمده است. به طور مشابه، سوراخ ها و تکه ها هرگز نباید پایین تر از ساق پا قرار بگیرند، مگر اینکه در مسیر برانچ توسط یک چیهواهوا هول کرده باشید.
البته، یک استثنا از این قاعده وجود دارد، و آن زمانی است که نوبت به خراش ها می رسد. از آنجایی که آنها معمولا کوچک هستند و پاهای شما را در معرض دید جهان قرار نمی دهند، تقریباً می توانند به هر جایی بروند و در واقع اغلب در نزدیکی یا روی جیب ها قرار می گیرند.
پس از بررسی جدی اعتماد مغزی GQ، به تعداد پارگی‌های بسیار علمی زیر رسیدیم که احساس می‌کنیم یک مرد مجاز است روی شلوار جین خود داشته باشد: دو و نیم. این بدان معناست که شما دو سوراخ خوب، دو تکه یا یکی از هر کدام، به علاوه یک خراش (که ما فقط به عنوان نیمی از شکاف در نظر می گیریم) دریافت می کنید. این ممکن است در ابتدا یک عدد سختگیرانه به نظر برسد، اما آن سبک شورشی را که به دنبالش هستید، بدون اینکه خیلی شبیه دیدی یا تلاش زیاد ظاهر شوید، به شما می دهد. (حتی اگر در این مرحله احتمالاً احساس می کنید که در مورد همه اینها کمی بیش از حد فکر کرده اید.)/