ساخت پوشاک جین: پهن کردن، برش و دوخت

در حال گسترش

قبل از علامت گذاری و برش، پارچه جین باید روی میز برش پهن شود. همه رول ها باید از همان رنگ پارچه باشند. لایه های پارچه دقیقا روی هم قرار می گیرند. برای علامت گذاری عیوب و انتهای قطعه دقت می شود.رول های جین بسیار سنگین هستند و اغلب یک بار با لیفتراک حمل می شوند. از آنجایی که یک مشکل عمده در تغییر سایه یک رنگ پارچه وجود دارد، اکثر تولید کنندگان سعی می کنند رول های یک رنگ را با هم گروه بندی کنند. قفسه‌های پالت روی هم چنین ذخیره‌سازی را تسهیل می‌کنند و اجازه می‌دهند تعداد زیادی از رول‌های مشابه در یک زمان به اتاق برش تحویل داده شوند.

یک ناظر یا شخص اصلی در اتاق برش معمولاً نشانگر اختصاص داده شده را روی میز برش قرار می دهد. نشانگر برای اطمینان از مناسب بودن آن برای پارچه مورد استفاده بررسی می شود، که تمام قطعات الگو برای اندازه های تعیین شده در ترتیب برش گنجانده شده است. سپس جدول با علائم اتصال مناسب علامت گذاری می شود و هر گونه تغییر ارتفاع لایه از یک بخش به بخش دیگر علامت گذاری می شود.

به دلیل وزن رول های جین، بیشتر آن ها با استفاده از لیفتراک، بالابر یا دو نفر بر روی دستگاه پخش کننده بارگیری می شوند. اپراتور پارچه را با توجه به طول بخش های ترکیبی در نشانگر پخش می کند. رولبرینگ روی دستگاه به رول پارچه اجازه می دهد تا آزادانه حرکت کند. اپراتور پارچه را در یک انتها محکم می کند و سپس به وزن پارچه اجازه می دهد تا رول را بچرخاند و پارچه لازم را تخلیه کند. این کار با جین امکان پذیر است زیرا کشش کمی در پارچه وجود دارد. پخش‌کننده سبد پخش‌کننده را طوری تنظیم می‌کند که لبه یکنواخت پارچه را در سمت نزدیک پهن نگه دارد و هنگام قرار گرفتن پارچه روی میز، عیب‌های پارچه را بررسی کند. هر انتهای هر لایه پارچه باید به صورت مربع و دقیق بریده شود تا از هدر رفتن پارچه جلوگیری شود یا از پوشیدن لباس هایی با طول قطعه نادرست جلوگیری شود.

با پارچه جهت دار که یک طرف صورت دارد، شرکت ممکن است انتخاب کند که تمام پارچه را با سمت رو به بالا پخش کند. این امر مستلزم آن است که پخش کننده طول میز را بدون گذاشتن پارچه برای هر لایه طی کند. ارتفاع کل یک پهن، تعداد کل لایه، با فرآیند برش استفاده شده تعیین می شود. هر زمان که پخش کننده ایرادی در پارچه پیدا کرد، باید آن را برش دهید. برخی از ایرادات یا اتصالات از قبل توسط آسیاب پارچه مشخص شده اند. برای اطمینان از کامل بودن تمام قطعات لباس، پخش کننده باید از علائم اتصال مشخص شده برای تعیین محل برش پارچه و راه اندازی مجدد استفاده کند.

هنگامی که تعداد لایه مناسب روی میز گذاشته شد، نشانگر کاغذ باز می شود و طوری قرار می گیرد که طرح کلی هر قطعه الگو را در اختیار کاتر قرار دهد. وجود چندین بخش در یک نشانگر کاملاً معمول است که هر کدام شامل تمام قطعات برای ساخت تعداد مشخصی از لباس ها برای یک اندازه خاص است. از آنجایی که در همه اندازه ها به مقادیر مساوی نیاز نیست، بخش های مختلف ممکن است به تعداد لایه های متفاوتی نیاز داشته باشند. نشانگر کاغذ مناسب باید برش داده شود تا بر روی هر بخش قرار گیرد تا از اعوجاج در قطعات الگو جلوگیری شود.

برش دادن

هنگامی که پارچه برای برش گذاشته شد، نشانگر طوری قرار می گیرد که طرح کلی هر قطعه الگو را در اختیار کاتر قرار دهد. نشانگرها طوری چیده شده‌اند که حداکثر استفاده از پارچه را با کمترین ضایعات ممکن می‌دهند. معمولاً یک نشانگر دارای چندین بخش است که هر کدام شامل تمام قطعات مورد نیاز برای ساخت تعداد مشخصی از لباس ها در یک اندازه خاص است.

فرآیند برش روی جین به دلیل چگالی پارچه به نیروی قابل توجهی نیاز دارد. در نتیجه، تعداد محدودی لایه وجود دارد که می‌توان آن را بدون توجه به اینکه پارچه به صورت دستی یا با کاتر کنترل‌شده توسط کامپیوتر برش داده شود، برش داد. کاتر باید چاقو را از طریق پارچه به دنبال خطوط کشیده شده روی نشانگر قرار داده شده در بالای صفحه هدایت کند. متأسفانه، هرچه قطعات الگو با کارایی بیشتری در یک نشانگر قرار داده شوند، کار برش دشوارتر می شود. البته، برخی از مناطق وجود دارند که دقت برش در آن‌ها به دلیل چندین قطعه که باید با هم هماهنگ شوند، مهم‌تر از سایرین است.

علاوه بر این قسمت ها، کاتر باید به شکاف ها و گوشه ها توجه ویژه ای داشته باشد. به دلیل موارد ذکر شده در سایه و اینکه یک لباس دارای قطعاتی است که به بسیاری از بخش ها ارسال شده و سپس برای مونتاژ برگردانده می شود، قطعات علامت سایه مورد نیاز است. اکثر تولیدکنندگان یک برچسب مخصوص به هر تکه لباس می‌چسبانند که نشان‌دهنده اندازه، دسته و تعداد لایه لباس است. این برچسب ها ممکن است روی تمام قطعات الگو یا فقط قطعات اصلی بدنه اعمال شوند. سیستم شماره گذاری باعث می شود اتاق برش از قطعات گم شده در اوایل فرآیند آگاه شود و همچنین به اپراتور دوخت مکانیزم بررسی می دهد تا اطمینان حاصل شود که دسته ها با هم مطابقت ندارند یا یک یا چند لایه از چرخش مناسب درون بسته نرم افزاری خارج شده اند. پس از برش پارچه، تیکت های کنترلی روی هر دسته از قطعات قرار می گیرند تا به ردیابی کنترل فرآیند و همچنین تطبیق قطعات مناسب کمک کنند. عملیات قطعات باندل جایی است که تکه‌های الگوی تکی به بسته‌ها بسته می‌شوند و به بخش مربوطه که در آن دوخت شروع می‌شود فرستاده می‌شود.

خیاطی

مونتاژ پارچه جین در شلوار جین یک فرآیند نسبتاً پیچیده است. پس از برش، قسمت ها برای سایه مشخص می شوند و سپس به شلوار جین دوخته می شوند. وزن زیاد بیشتر پارچه های جین و استحکام پارچه به این معنی است که باید از چرخ خیاطی های سنگین استفاده شود.

اکنون که برش کامل شده است، روند با مونتاژ اجزای شلوار جین ادامه می یابد. شلوار جین از اجزای مختلفی ساخته شده است از جمله:

جیب ها
یوغ
پانل های پای جلو و عقب
زیپ
کمر بند
برچسب محصول کمربند
حلقه های کمربند
سوراخ دکمه
پرچ
کلاه لبه دار

جیب ها

تکنیک های خیاطی ویژه ای از جمله چسباندن میله برای جیب های خاص و استحکام بیشتر استفاده می شود. دو نوع اساسی از جیب ها وجود دارد: جیب های پچ و جیب های آویزان. جیب های وصله دارای لبه های زیر می باشند که به آن جیب سجاف می گویند. برای تکمیل قسمت بالای جیب، مواد را از داخل یک پوشه عبور داده و به موازات لبه تا شده دوخته می شود. تعداد ردیف های دوخت و رنگ نخ اغلب از ویژگی های سبک در نظر گرفته می شود. هنگامی که با کشیدن دستی مواد به داخل پوشه دوخته می شود، اپراتور باید به دقت کنترل کند که چه مقدار پارچه به پوشه وارد می شود. معمولی است که جیب ها را که هنوز با نخ به هم متصل شده اند، به یک جعبه بدوزید و سپس آنها را گیره و جدا کنید. استفاده از ماشین اتوماتیک سطح مهارت فرد حاضر را تا سطح یک لودر کاهش می دهد و معمولاً شامل عملکرد انباشته می شود.

جیب های دوخت تزئینی هم یک کار خسته کننده و مهم است. بسیاری از تولیدکنندگان شلوار جین دوخت جیبی را یک علامت تجاری می دانند. حتی برخی از شرکت‌ها آن را تا حدی پیش می‌برند که به جای استفاده از دستگاه دو سوزن در یک گذر، دو ردیف دوخت را با دو پاس یک دستگاه سوزن تک‌سوزن دوختند. معمولاً جیب ها بعد از جیب های سجاف دوخته می شوند تا از قرار گرفتن دوخت نسبت به لبه تمام شده اطمینان حاصل شود. هنگامی که تعریف علامت تجاری و هزینه سرمایه اجازه می دهد، استفاده از چرخ خیاطی قابل برنامه ریزی مهارت مورد نیاز را تا حد زیادی کاهش می دهد و بازتولید خطوط دقیق طرح های مختلف را ممکن می سازد. این دستگاه مجهز به گیره ای است که جیب زیر سوزن خیاطی را حرکت می دهد، بنابراین به جای یک اپراتور ماهر، فقط به لودر نیاز دارد. معمولاً از یک دوخت قفلی استفاده می‌شود تا در صورت شکسته شدن یکی از دوخت، از خراب شدن کل طرح جلوگیری شود.

جیب پچ ست بسیار شبیه است چه جیب روی پنل پشتی لباس باشد و چه به یک مجموعه فرعی همانطور که هنگام اتصال جیب ساعت به جیب جلویی انجام می شود. اپراتور باید لبه های جیب را در زیر تا کرده و سپس خطوط تعیین شده جیب را به دقت دنبال کند. بسته به ویژگی‌های سبک، این کار ممکن است با یک سوزن یا دو سوزن دوسوزن انجام شود. برای افزایش انعطاف‌پذیری، اپراتور ممکن است از یک دستگاه دو سوزن استفاده کند اما یک سوزن را برای سبک‌های تک سوزن مناسب خارج کند.

علامت گذاری طرح کلی جیب با گچ یکی از روش هایی است که برای اطمینان از قرار دادن مناسب جیب استفاده می شود. سختی این عملیات و نبود اپراتورهای ماهر، بسیاری از شرکت ها را مجبور کرده است که پول خود را صرف خرید دستگاه های جیبی اتوماتیک کنند. این کامپیوترها یا ماشین‌های کنترل‌شده با CAM به پیوست‌های ویژه برای هر سبک نیاز دارند و بنابراین تنوع شکل‌های جیبی ارائه شده را محدود می‌کنند.

جیب‌های آویزان، تکه‌های پارچه‌ای هستند یا همان لباس یا برخی از مواد جیب‌دار ارزان‌قیمت که در یک درز به شلوار متصل می‌شوند و پس از اتمام کار، کیف یا جیب را تشکیل می‌دهند. هنگامی که از مواد متفاوتی استفاده می شود، رویه مرسوم این است که تکه ای از پارچه بدن، رو به روی قسمتی از جیب که در لباس تمام شده نمایان می شود، دوخته می شود.

ست روکش‌های جیبی عملیاتی است که صورت را به پشت جیب متصل می‌کند. برچسب ها یا اقلام تزئینی ممکن است به هر یک از قطعات قبل از دوختن به یکدیگر متصل شوند.

برچسب‌های استیستیچ عملیاتی است که دقیقاً برچسب‌هایی را که در طول عملیات بعدی به لباس دوخته می‌شوند، قرار می‌دهد. قرار دادن یک یا چند برچسب به این روش اغلب باعث می شود عملیات بعدی، مانند نوار ست کردن، که از طرف مقابل لباس انجام می شود، دشوارتر شود و مشکلات کیفیت را کاهش دهد.

هنگامی که تمام عملیات اولیه در یک جیب آویزان انجام می شود، به یک کیسه جیب بسته می رود که در آن چندین لبه اغلب پس از تا کردن پارچه بسته می شود تا نیازی به دوختن یک طرف نباشد. این عمل معمولاً با درز دوخت ایمنی به منظور افزایش دوام جیب انجام می شود.

قبل از اینکه جیب به شلوار دوخته شود، باید سمت راست را به بیرون بچرخانید. این عمل جیب های چرخشی از یک میله یا رولپلاک نوک تیز برای شکل دادن به گوشه ها و تا زدن درز در جهت مناسب استفاده می کند.

سپس کیسه های جیبی بسته از عمل جیبی به لباس موجود در مجموعه متصل می شوند. یک دوخت تک سوزنی اغلب به دلیل انحناهای غیر معمولی که به عنوان ویژگی های سبک در جیب ها استفاده می شود استفاده می شود. این اپراتور تأثیر بسزایی در ظاهر نهایی لباس تمام شده، به ویژه قوام از سمت چپ به سمت راست دارد. برای بهبود کارایی این کار و اجازه دادن به اپراتور برای پیروی از خط منحنی یکسان برای تعدادی از لباس‌ها، تمام قسمت‌های جلوی سمت چپ در یک بسته‌بندی دوخته می‌شوند و سپس تمام حقوق.

یوغ

یکی از ویژگی‌های معمولی شلوار جین آبی این است که یک یوک یا بالابر به پنل پایینی پشت جین متصل باشد. این پنل علاوه بر ظاهر، می تواند در هنگام برش در جهت مناسب پارچه، قابلیت هایی به شکل لباس اضافه کند. رایزر عقب نشینی با دستگاه قطع بازو انجام می شود که از یک پوشه دوتایی برای چرخاندن هر دو لایه به داخل با درز به هم پیوسته حاصل استفاده می کند.

دستگاه دوخت زنجیر دو سوزن با بازوی کشیده امکان قرارگیری آسان تر قطعات را فراهم می کند و درز بسیار بادوام با کمی کشش ایجاد می کند. از آنجایی که از یک نوع درز برای درز نشسته استفاده می شود، این کارخانه تصمیم گرفت که هر دو دوخت را از یک اپراتور انجام دهد.

ضخامت پارچه در هنگام دوختن دو رایزر نیاز به دقت بیشتری از سوی اپراتور دارد. یکی از روش های بستن درز بیرونی شلوار، دوخت آن با دوخت تک سوزن است. در حالی که در شلوار جین بسیار رایج نیست، این روش امکان تغییر آسان تر را فراهم می کند.

پانل های جلو و عقب پا
برای حفظ یکپارچگی پارچه در درز در هنگام سایش و شستشو، لازم است پانل ها را قبل از اینکه به هم متصل شوند، بیش از حد لبه بزنید. با انجام این عمل پس از اتصال درز صندلی، اپراتور باید پانل های کمتری را برداشته و دفع کند. سپس پانل های پشتی برای مونتاژ آماده می شوند. از همین روش برای لبه زدن بیش از حد پانل های جلو قبل از اتصال جلو و پشت استفاده می شود.

زیپ

Set zipper to fly یک عملیات قطعات کوچک است که لبه نوار زیپ را به قسمت داخلی پانل جلویی متصل می کند. برخی از گیاهان از زیپی استفاده می کنند که از قبل به طول بریده شده است، در حالی که برخی دیگر از نوار زیپ رول پیوسته استفاده می کنند و سپس آن را از هم جدا می کنند. دوخت زنجیر دوسوزن برای دوام بیشتر و برخی از دوخت و کشش در مگس تمام شده استفاده می شود. Set fly to front and edgestitch یک عملیات دو مرحله ای است که از همان دستگاه lockstitch تک سوزنی استفاده می کند. اپراتور مجموعه مگس را با یک زیپ متصل به جلو بخیه می‌زند و سپس درز را با لبه پشتی برش‌ها چین می‌دهد تا اطمینان حاصل شود که لایه‌های زیرین پارچه در جهت مناسب می‌افتند.

سپس درز به صورت لبه دوخته می شود، یک دوخت بسیار باریک برای نگه داشتن درز در جای خود و برای تقویت. هنگامی که جبهه ها به یکدیگر متصل می شوند، از یک دستگاه ویژه برای پرواز بارتاک استفاده می شود. این دوخت یک تقویت کننده بسیار قوی را تشکیل می دهد که زیگ زاگ های بسیار نزدیک را با چندین بخیه طولی انجام می دهد. برای از بین بردن هر گونه خراشیدگی در قسمت جلوی لباس و ایجاد تکیه گاه مورد نظر، به موقعیت دقیق نیاز است.

هنگامی که این درز به یکدیگر متصل می شود، با عمل دوخت تاپ تقویت می شود. یکی از سخت‌ترین بخش‌های این کار، قرار دادن درز زیرین در جهت مناسب، به‌ویژه در درز فاق است. یک سوزن دوخت، اگرچه برای شلوار جین غیر معمول است، اما امکان تغییر آسان‌تر لباس را فراهم می‌کند. اگر بخیه بشکند، باز نمی شود. سپس اپراتور از یک راهنمای لبه برای حفظ یک حاشیه درز ثابت در کنار شلوار استفاده می کند.

کمر بند
درز کنار سینه با اتو دستی عملی است که دولایه پارچه را تا خط دوخت باز می کند. این تضمین می کند که درز به طور مساوی در سجاف پایین ساق پخش می شود. عملیات ست کمربند یک بند تا شده را به شلوار تکمیل شده متصل می کند. نوار از روی نشانگر بریده شده و به اندازه کافی بلند است تا دور تمام شده شلوار را احاطه کند و به اندازه کافی در انتهای هر نوار قرار گیرد.

سپس اپراتور باند را در پوشه ای قرار می دهد که لبه های پایینی باند را به داخل می چرخاند و یک لبه تمام شده در داخل و خارج ایجاد می کند. این عمل با دستگاه دوخت زنجیره ای چند سوزنی انجام می شود. اپراتور باید انتهای باند را بعد از ایجاد چین توسط پوشه و قبل از قرار گرفتن انتهای باند روی سوزن، داخل آن ببرد. در انتهای انتهایی بند، اپراتور باید قبل از اینکه لبه لباس زیر پای چرخ خیاطی برود انتهای آن را بچسباند. استفاده از دستگاه تخت استوانه ای دوخت قسمت بالای دایره ای شلوار را آسان می کند. اپراتور باید مراقب باشد که جیب های آویزان شده در درز گیر نکند.

برچسب محصول کمربند
پس از تنظیم بند کمر، برچسب کمر ست می تواند خط دوخت را به دستگاه ست کمربند ببندد. برچسب باید در یک موقعیت دقیق تنظیم شود و توسط اکثر شرکت ها یک علامت تجاری در نظر گرفته می شود.

حلقه های کمربند
حلقه‌های کمربند اغلب در پارچه بریده می‌شوند تا از تطابق رنگ پارچه تمام شده اطمینان حاصل شود. باید مراقب باشید که همه نوارهای حلقه در کنار هم قرار گیرند و با شلوارهای یکسان هماهنگ شوند. انتهای نوارها با وارد شدن به پوشه برای ایجاد حلقه های کمربند همپوشانی دارند. دستگاه دوخت دوسوزن در پیکربندی دوخت پوششی تنظیم شده است تا یک دوخت تزئینی در بالا ایجاد کند و از لبه های خام در پایین محافظت کند. فشار دادن زنجیره پیوسته ممکن است به دستگاه خودکار در اندازه گیری حلقه ها و تشخیص اتصالات همپوشانی کمک کند تا اتصالات بریده شوند و روی شلوار قرار نگیرند. تنظیم حلقه های کمربند به دلیل تا کردن انتهای کوتاه و نگه داشتن آنها در یک موقعیت دقیق در حین دوخت معمولاً یک کار دشوار است. تنظیم حلقه خودکار دشواری آن کار را کاهش می دهد تا به سادگی بتواند بند لباس را در محل مناسب برای حلقه قرار دهد. دستگاه حلقه را به طول مناسب برش می دهد، انتهای آن را در زیر تا می کند و سپس هر دو انتهای حلقه را می دوزد. ممکن است دستگاه یک چراغ نقطه قرمز برای کمک به موقعیت یابی داشته باشد. موقعیت بخیه ها روی حلقه باید با ویژگی های سبک لباس مطابقت داشته باشد. دستگاه نوار چسب به طول و تعداد بخیه مناسب همانطور که در مشخصات لباس ذکر شده تنظیم می شود.

سوراخ دکمه
پس از تکمیل بند، سوراخ دکمه به انتهای بند دوخته می شود. این چرخ خیاطی خاص برای تنظیم طول سوراخ دکمه و تعداد بخیه ها توسط کامپیوتر کنترل می شود. این مشخصات با توجه به اندازه دکمه مورد استفاده در جین تمام شده تعیین می شود. اپراتور به سادگی شلوار را روی یک راهنما روی تخت دستگاه قرار می دهد و دستگاه را برای تکمیل دوخت فعال می کند و در نتیجه مهارت مورد نیاز را کاهش می دهد. زمان دوخت به اندازه ای طولانی است که اپراتور بتواند لباس بعدی را بگیرد.

پرچ
تقویت جیب های جلو به یک ابزار بازاریابی تبدیل شده است. بسیاری از پرچ‌ها به‌صورت سفارشی برای یک تولیدکننده شلوار جین تولید می‌شوند، حتی زمانی که از پرچ‌های رایج‌تر استفاده می‌شود، محل قرارگیری توسط برگه مشخصات دیکته می‌شود و ممکن است به عنوان یک ویژگی سبک استفاده شود. پرچ را می توان با یک دستگاه موتوری تنظیم کرد که در آن پرچ ها از یک قیف تغذیه می شوند و اپراتور به سادگی دستگاه را فعال می کند. قرار دادن پرچ ها ممکن است با استفاده از یک نشانگر نقطه قرمز هدایت شود. حالت افراطی دیگر این عملیات زمانی است که اپراتور پرچ ها را در رنگ نگهدارنده مغناطیسی بارگذاری می کند و سپس قطعات پرچ را با استفاده از یک حرکت فشار دادن پا به هم متصل می کند.

کلاه لبه دار
دکمه درپوش فلزی تنظیم بسیار شبیه به عملکرد پرچ است. شلوار جین معمولاً دکمه دوخته شده ندارد، اما دارای یک گل میخ فلزی نوک تیز است که به زور از داخل پارچه عبور می کند و سپس یک کلاه با یک ساقه روی گل میخ پایین می آید. در بیشتر موارد، اپراتور از یک راهنمای لبه برای قرار دادن لباس استفاده می کند. برخی از کارخانه های تولیدی محل قرارگیری دکمه را از طریق سوراخ دکمه مشخص می کنند و سپس از چراغ نقطه قرمز برای قرار دادن دقیق شلوار استفاده می کنند. هر گونه مشکل کیفی در این عملیات مستلزم تعویض بند کمر و تمام اتصالات بعدی مانند حلقه ها و برچسب ها خواهد بود.

درپوش های فلزی تزئینی هستند و اغلب بخشی از علامت تجاری سازنده هستند. دستگاه پرس معمولاً دارای هر دو ناودانی و کلاهک است که به طور خودکار از طریق یک مسیر به موقعیت کار تغذیه می شود. در برخی موارد، اندازه یا طراحی درپوش یا خرابی مکانیکی، تغذیه خودکار قطعات را تسهیل نمی‌کند و اپراتور باید یک یا چند قطعه را با دست قرار دهد. این به طور قابل توجهی زمان مورد نیاز برای کار را افزایش می دهد اما لزوماً مهارت مورد نیاز را افزایش نمی دهد. مرتب کردن و بازرسی شلوار در مرحله بعدی انجام می شود تا هر گونه نقص در پارچه یا دوخت لباس تشخیص داده شود.