شلواری است که از ماده ای به نام “جین” ساخته شده است که در شهر فرانسوی Nimes ساخته شده است. در واقع، جین نام خود را از شهر (“de Nîmes”) گرفته است.
در دوران رنسانس، شلوار جین در ایتالیا ساخته می شد و از طریق بندر جنوا به فروش می رسید. نیروی دریایی جنوا به شلوارهای بادوام برای ملوانان خود نیاز داشت و جین به خوبی کار می کرد. عبارت “شلوار جین آبی” را می توان به عبارت فرانسوی “bleu de Gênes” که به معنای “آبی جنوا” است، ردیابی کرد.
هر چند شلوار جین آبی که در اروپا در دهه ۱۸۰۰ رایج بود، با شلوار جین آبی مدرن آمریکایی یکی نبود. توسعه چیزی که ما اکنون به عنوان شلوار جین آبی می شناسیم، کار دو مهاجر فعال بود. در دهه ۱۸۵۰ در کالیفرنیا، یک تاجر آلمانی کالاهای خشک به نام لوی اشتراوس، شلوار کار جین آبی را به کارگران محلی فروخت. یکی از مشتریان او، یک خیاط لتونیایی به نام یاکوب دیویس، مرتباً از تجارت عمده فروشی Levi Strauss & Co خود پارچه می خرید.
زمانی که یکی از مشتریان دیویس بارها از پاره شدن شلوارش شکایت کرد، دیویس ایده ای برای استفاده از پرچ های مسی برای تقویت جیب ها و درزهای شلوار ایجاد کرد. او می خواست ایده خود را به ثبت برساند، اما ۶۸ دلار مورد نیاز برای پیگیری حق ثبت اختراع را نداشت.سرانجام، دیویس به استراوس نزدیک شد و به آنها پیشنهاد داد که با هم تجارت کنند. با حمایت مالی اشتراوس، این افراد در ۲۰ مه ۱۸۷۳ حق ثبت اختراع ایالات متحده را به شماره ۱۳۹۱۲۱، “بهبود در بسته کردن دهانه های جیبی” دریافت کردند. برخی آن روز را “تولد” رسمی شلوار جین آبی می دانند.
شلوار پرچ شده، که مردان در ابتدا آن را “کلیف کمری” می نامیدند، فورا مورد توجه کارگران قرار گرفت. اشتراوس دیویس را برای نظارت بر تولید شلوار پرچین در کارخانه Levi Strauss & Co. سانفرانسیسکو استخدام کرد.
Levi Strauss & Co تنها شرکتی بود که با حق ثبت اختراع خود، نزدیک به ۲۰ سال لباس های پرچین می ساخت. با این حال، زمانی که پتنت آنها منقضی شد، ده ها تولیدکننده دیگر شروع به کپی برداری از لباس های خود کردند. در آن زمان، عموم مردم به طور معمول از شلوار جین آبی به عنوان “Levi’s” یاد می کردند، نامی که شرکت در نهایت علامت تجاری آن را به خود اختصاص داد.
اگرچه آنها در ابتدا به عنوان شلوار کار طراحی شده بودند، اما شلوار جین آبی در دهه ۱۹۵۰ پس از پوشیدن جیمز دین در فیلم شورشی بدون دلیل، به بخش مهمی از فرهنگ عامه تبدیل شد. محبوبیت آنها همچنان رو به رشد بود و امروزه آنها به طور معمول در ایالات متحده و بسیاری از کشورهای جهان به عنوان لباس غیر رسمی پوشیده می شوند.
مهاجران رویایی که جین و قطعات کوچک فلز را به محبوب ترین محصول لباس در جهان تبدیل کردند، احتمالا هرگز تصور نمی کردند که چقدر مشهور می شوند. در واقع، هیچ محصول پوشاک دیگری بیشتر با فرهنگ آمریکایی، به ویژه غرب آمریکا، شناسایی نشده است ۰۸