درمورد پارچه ی جین بیشتر بدانیم…

این شلوار جین که چند سال پیش توسط مایکل آلن هریس، مورخ جین در یک میل معدن کشف شد، مربوط به دهه ۱۸۸۰ است. وال استریت ژورنال گزارش داد که آنها در این ماه در حراجی نیومکزیکو به قیمت ۷۶۰۰۰ دلار فروخته شدند – یکی از بالاترین قیمت‌هایی که شلوار جین تا به حال به دست آورده است. خریدارانی که هر کدام لباس‌های قدیمی می‌فروشند، توانستند سن شلوار جین را به لطف تعدادی سرنخ شناسایی کنند: مُهر لوگوی مفقود شده، دکمه‌های آویز و یک جیب تکی روی صندلی، از جمله شاخص‌های دیگر.

یکی دیگر از نشانه های سن شلوار جین: برچسبی که در داخل آن نوشته شده است “تنها نوع ساخته شده توسط کارگران سفیدپوست” است.

ین پیام پس از تصویب قانون محرومیت چین در سال ۱۸۸۲ توسط کنگره ظاهر شد، در میان نژادپرستی گسترده ضد چینی، به ویژه در شرایطی که اقتصاد در دهه ۱۸۷۰ با مشکل مواجه بود. چنین تعصبی به ویژه در غرب رایج بود. سانفرانسیسکو – محل زندگی Levi’s که در سال ۱۸۵۳ تأسیس شد – تعداد زیادی از مهاجران چینی را در قرن نوزدهم به خود جذب کرد و همانطور که مایکل لو در سال گذشته در نیویورکر نوشت، “کارگران سفیدپوست … شروع کردند به چینی ها به عنوان رقیب نگاه کنند – ابتدا برای طلا و بعداً برای مشاغل کمیاب.» هفته گذشته یک شلوار جین کامل پیدا کردیم. وقتی چنین چیزی را پیدا می کنید، هیجان بسیار زیادی دارد.»تجربه: من برای شلوار جین ۱۰۰ ساله استفاده می کنمادامه مطلبقانون محرومیت، که ممنوعیتی ۱۰ ساله را برای کارگران چینی که به دنبال مهاجرت به ایالات متحده هستند، تعیین کرد، اولین محدودیت عمده برای مهاجرت در ایالات متحده شد. تا سال ۱۹۴۳ لغو نشد. این شرکت در بیانیه ای ایمیلی گفت: در دهه ۱۸۸۰، «فشار اجتماعی قابل توجهی برای عدم استخدام کارگران چینی وجود داشت و [لوی استراوس و شرکا] سیاست کارگری ضد چینی را اتخاذ کردند». لوی همچنین از تبلیغات و چاپ روی محصولات ما استفاده کرد تا اعلام کند که محصولات ما «ساخته شده توسط کارگران سفیدپوست» هستند، زیرا فکر می‌کرد که فروش را بهبود می‌بخشد و با دیدگاه‌های مصرف‌کنندگان در آن زمان هماهنگ می‌شود.»رهبران شروع به صحبت علیه سیاست نژادپرستانه کشور کردند.» گذشته از عناصر طراحی، سن شلوار جین نیز از مومی که روی آنها پاشیده شده است مشخص است. همانطور که هریس در سال ۲۰۱۵ در گاردین نوشت، Levi’s توسط معدنچیان نقره در غرب پوشیده شد، و معدنچیان راه خود را با شمع روشن کردند. همه این ها توضیح می دهد که چرا هریس آنها را در یک میل معدن غربی پیدا کرد. او در این قطعه در سال ۲۰۱۵ نوشت: «وقتی یک معدنچی یک جفت شلوار کار جدید می‌گرفت، شلوارهای قدیمی را می‌تراشد و از آن‌ها برای عقب انداختن لوله‌ها استفاده می‌کرد، بنابراین تعداد زیادی شلوار جین عتیقه در اینجا دفن شده بود. یک جفت شلوار جین Levi’s متعلق به دهه ۱۸۸۰. جیب می‌گوید «ساخته شده توسط کارگران سفیدپوست».یک جفت شلوار جین Levi’s متعلق به دهه ۱۸۸۰. جیب می‌گوید «ساخته شده توسط کارگران سفیدپوست»تبلیغات پس از کشف ضایعات در حین جستجوی بطری‌های ویسکی عتیقه، هریس “نوعی وسواس” با شلوار جین عتیقه پیدا کرد و اکنون به آن چیزی تبدیل شده است که او آن را “ماشین کننده جین” می نامد. هریس نوشت: این مواد می‌توانند با مبالغ هنگفتی به فروش برسند، اما «من روی پول تمرکز نمی‌کنم». “من به نوعی بایگان و مورخ تبدیل شده ام.” با وجود اهمیت تاریخی آنها، اگر در یک مغازه دستفروشی با آن روبرو شوید، شاید ندانید که این شلوار جین نزدیک به ۱۵۰ سال قدمت دارد. طبق گفته زیپ استیونسون که ۱۰ درصد هزینه را پرداخت کرد، آنها هنوز کاملا پوشیدنی هستند. ۹۰ درصد دیگر توسط کایل هاوپرت، ۲۳ ساله اهل سن دیگو پوشش داده شد. استیونسون به گاردین نوشت: “پوشیدنی بخش بزرگی از این است که چرا ما معتقدیم آنها بسیار ارزشمند هستند”، حتی اگر “آنها بتوانند در چند نقطه از اصلاح کمی استفاده کنند”.

استیونسون که شرکت Denim Doctors را اداره می‌کند، یک تجارت در لس‌آنجلس که لباس‌های محبوب را تعمیر می‌کند، وقتی در مغازه‌ای که Levi’s قدیمی کار می‌کرد به این مواد علاقه‌مند شد و متوجه شد که آنها به قیمتی بیشتر از جفت‌های کاملاً جدید در یک فروشگاه می‌فروشند. درها پایین او می‌گوید که این جفت متعلق به دهه ۱۸۸۰ «نه کمتر از ۱۵۰۰۰۰ دلار و احتمالاً کمی بیشتر» ارزش دارد. ما معتقدیم که هیچ دلیلی وجود ندارد که آنها حتی تا یک میلیون دلار در زمینه چیزهای کلکسیونی دیگر مانند ساعت‌های کمیاب، آثار هنری هنرمندان مشهور، کتاب‌های کمیک کمیاب و یادگاری‌های ورزشی ارزش نداشته باشند.»

و چه کسی ممکن است پول انجام چنین سرمایه گذاری را داشته باشد؟ استیونسون می‌گوید: «می‌توانستم یک فرد ثروتمند عجیب و غریب را ببینم که آنها را می‌خرد و گهگاهی آنها را می‌پوشد، مانند افرادی که ساعت‌های میلیون دلاری پل نیومن رولکس می‌پوشند.

استیونسون افزود، اما خریدار ایده‌آل «کسی است که آنها را به صورت امانت دائمی به موزه‌ای پربازدید مانند اسمیتسونیان یا موزه متروپولیتن در نیویورک ارائه دهد تا مردم بتوانند آنها را برای همیشه به عنوان بخشی از تاریخ آمریکا ببینند». “ما خوب نیستیم که صبور باشیم تا خانه مناسب برای آنها پیدا کنیم.”

./